Ταινίες της εβδομάδας: Μια «Στοιχειωμένη Καρδιά» τροφοδοτεί το “Alien” μέσα μας

Θα μπορούσε μια ταινία γυρισμένη στη χώρα μας από τον πολυβραβευμένο Ισπανό σκηνοθέτη Φερνάντο Τρουέμπα να κερδίσει το Άλιεν… ή την ουρά του; Αυτή είναι ίσως η μοναδική απορία που θα έχουν οι λάτρεις και του ποιοτικού και του εμπορικού κινηματογράφου. Εντάξει και το «Τελειώνει με Εμάς», έχει και αυτό το κοινό του που ανάμεσα στα Άρλεκιν και την Τζέιν Όστιν, τρώει λίγο ποπ κορν στον κινηματογράφο.

Μια «Στοιχειωμένη Καρδιά« Ψάχνει τον Έρωτα Μακριά από τη Ζήλια

Σαν παλιάς κοπής θρίλερ από τα ‘90es, η γυρισμένη στην Ελλάδα ταινία του Φερνάντο Τρουέμπα «Στοιχειωμένη Καρδιά» έχει καθαρές προθέσεις (αν και υποτονικές στις δύο πρώτες πράξεις), στοχευμένες κορυφώσεις (που επιταχύνονται στην τρίτη πράξη), προσεγμένη ομοιόμορφη φωτογραφία αλλά (δυστυχώς) ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που αδυνατεί να ενταχθεί ομοιόμορφα σε αυτόν τον κόσμο που «μυρίζει» σελίδες βιβλίου (αν και δεν βασίζεται σε κάποιο). Με τον Ματ Ντίλον σε βαθιά πλήξη ή άστοχη νατουραλιστική ερμηνεία μοιάζει να έχει άγνοια σχετικά με την κινητήριο δύναμη του ήρωά του. Η Αϊντά Φόλτς υπερπροσπαθεί να μεταμορφωθεί στην ηρωίδα της (σε βαθμό αμηχανίας) και να έχει ισότιμη σχέση με τον γνωστό Χολυγουντιανό σταρ, όμως «βλέπεις τον ιδρώτα της». Η έλξη μεταξύ των δύο υπάρχει μόνο επειδή το σενάριο το αποφασίζει. Εξαιτίας δε αυτής της ανυπαρξίας χημείας/σπίθας, δεν επιδιώκεται η τρισδιάστατη απεικόνιση των χαρακτήρων, δεν κορυφώνονται οι ίντριγκες, το μυστήριο αναλώνεται σε μια αδύναμη σεκανς, με χαμηλότονες μεν ερμηνείες, αμηχανίες δε στα σημεία.

Η Άλεξ φτάνει με καθυστέρηση μιας εβδομάδας σε ένα απομακρυσμένο ελληνικό νησί για να πιάσει δουλεία. Τελικά πιάνει γκόμενο, τον μάνατζερ της Μαξ, ενώ την γουστάρει ο Ενρίκο. Ο Μαξ όμως έχει μια σκοτεινή σελίδα στη ζωή του που θα τη φωτίσουν τα πρώτα φύλλα του φθινοπώρου όταν πέσουν.

Με το αινιγματικό μυστήριο να δίνει τη θέση του στην απρόβλεπτη βία με την τοξική αρενοπότητα στο τρίτο μέρος… Δυστυχώς ο χειρισμός της έντασης δεν εκπλήσει το κοινό.

Ο Fernando Trueba που εμφανώς ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στην ξεχασμένη παράδοση των αμερικανικών ερωτικών θρίλερ (κυρίως του Χίτσκοκ) που οι ιστορίες τους πηγάζουν από σημαντικούς συγγραφείς (ξεκάθαρη αναφορά στην Patricia Highsmith  και τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλευ»), μοιάζει να δειλιάζει να προσφέρει κάτι από το δικό του όραμα απέναντι στους ήρωες και την πορεία τους. Η θάλασσα, το εστιατόριο και οι λίγοι συντελεστές, η απλότητα αν θέλετε, θα μπορούσε αναμφίβολα ανήκει στα υπέρ του σεναρίου.

Δείτε ΕΔΩ την αποκλειστική συνέντευξη από τον Φερνάντο Τρουέμπα.

«Τελειώνει με εμάς» η πιο απλά τα «Λουλούδια στην Κυρία από μένα»

Αν οι ταινίες «After» είχαν πρόφαση στιβαρότητας, το αποτέλεσμα θα έμοιαζε με αυτή τη σαχλαμάρικη και προφανή σε όλα τα επίπεδα δημιουργία που απευθύνεται σε κοινό χωρίς απαιτήσεις από το ουσιώδες θέμα που αχνοφαίνεται, αλλά ποτέ δεν αναπτύσσεται: τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε μια σχέση.

Η φτωχή πλην τίμια Λίλι γνωρίζει τον από επιλογή αρνητή των σχέσεων νευροχειρουργό Ράιλ. Σύντομα ερωτεύονται αλλά η σιωπή του σε σχέση με το παρελθόν θα κάνει τη Λίλι να ανησυχήσει και να αναλογιστεί αν τις απαντήσεις μπορεί να βρει στην παλιά της αγάπη, τον Άτλας. Κάπου στο ανάμεσα, το θέμα των κακοποιητικών συμπεριφορών και η θεραπεία της αγάπης. Αυτή είναι η υπόθεση του «Τελειώνει με εμάς».

Δεν έχω διαβάσει το γνωστό best seller που απογειώθηκε από τους χρήστες του Tiktok, ούτε έχω κάποιο πρόβλημα με τα δρακρύδρευτα μελό· το «Τελειώνει με εμάς» όμως είναι ταινία «συνταγής» άρα σε μεγάλο βαθμό στερείται ειλικρίνειας. Επιπρόσθετα τα κινηματογραφικά ζεύγη στο βαρόμετρο της χημείας παίρνουν με το ζόρι τη βάση. Και κάπου εδώ αυτή η κριτική… τελειώνει με εμένα.

Alien: Romulus: Ψάξε το Τέρας που Κρύβεις Μέσα σου

Το “Alien: Romulus”, είναι μια αυτοτελής ιστορία που διαδραματίζεται ανάμεσα στα γεγονότα του «Άλιεν, ο επιβάτης του διαστήματος» και του «Άλιενς: Η επιστροφή». Στα υπέρ: αποτίει σοφά φόρο τιμής στους προκατόχους αντί προσπαθεί να τους ανανεώσει ή να τους επανεφεύρει. Στα κατά, το λουτρό αίματος στις περισσότερες σκηνές πνίγει την εξέλιξη των χαρακτήρων και της ανάπτυξης της ιστορίας. Ξανά στα υπέρ, νεαροί ήρωες επανασυστήνουν τη ραχοκοκαλιά της ταινία με τους οι Ντέιβιντ Τζόνσον και Κάιλυ Σπάνυ ξεχωρίζουν αφήνοντας τους άλλους ερμηνευτές να συμβαδίζουν με τους ανολοκλήρωτους χαρακτήρες τους (το δεύτερο σκέλος της πρότασης δεν υπάγεται στα υπέρ).

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: Χωρίς υψηλές ιδέες και υπερβολές, υπάρχει φρέσκια ματιά σε αυτή την ταινία καθώς το cast είναι αποκλειστικά μικρότερων ηλικιών. Οι David Jonsson και Cailee Spaeny ξεχωρίζουν αφήνοντας τους άλλους ερμηνευτές να συμβαδίζουν με τους ανολοκλήρωτους χαρακτήρες τους. Όμως δεν υπάρχουν φρέσκιες ιδέες και αυτό ενοχλεί τους παλιότερους φαν της ταινίας.

Είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της πρωτότυπης ταινίας, η επιστήμονας Ρέιν Καραντάιν μαζί με μια ομάδα γαλαξιακών αποίκων θα συναντήσουν τα αιμοδιψή πλάσματα στον εγκαταλελειμμένο διαστημικό σταθμό. Ο στόχος τους είναι να πάρουν τον έλεγχο ενός φαινομενικά εγκαταλελειμμένου διαστημοπλοίου που αιωρείται απειλητικά πάνω από την αποικία και να το οδηγήσουν σε ένα πλανήτη με ηλιακό σύστημα. Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε.

Cold

Η ταινία “Cold” εξετάζει την ψυχική ασθένεια, το τραύμα και την ενοχή χωρίς τις συνηθισμένες κινηματογραφικές τεχνικές διατηρώντας την κλιμάκωση της έντασης και του τρόμου με ισορροπημένο τρόπο και σαφήνεια. Προς το τέλος επιταχύνει δίνοντας την αίσθηση ότι ολοκληρώνεται σε μια στιγμή.

Όταν αυτοκτονεί η σύζυγός του, ο αλκοολικός πρωταγωνιστής θα αναλάβει τη φροντίδα της φαινομενικά χαμηλών τόνων αλλά στην ουσία οργισμένης κόρης του. Ενόσω ερευνά μια παλιά υπόθεση σχετικά με το φόνο δύο παραβατικών έφηβων που κατέληξαν σε δομή θα βρει συνδέσεις με τη μυστηριώδη απώλεια της γυναίκας του.

Βασισμένη στο βιβλίο της Ίρσα Σιγκουρδαρντότιρ, παγιδεύεται στην προσπάθεια εξισορροπημένης σύνδεσης παρελθόντος και παρόντος, παγίδα που συχνά δεν γλιτώνουν τα σκανδικαβικά νουάρ που τροφοδοτούνται τις ιστορίες τους από δημοφιλή βιβλία.

Επίσης προβάλλονται:

Ο Άνθρωπος που Υποσχέθηκε τη Θάλασσα

Ισπανικό δράμα πάνω στις μνήμες του Εμφυλίου που επιστρέφουν και σε πραγματικά γεγονότα.

Ο Θρύλος του Κάστρου Σουραμι

Για να προστατευτούν από τους εισβολείς οι Γεωργιανοί κτίζουν ένα κάστρο που όταν πάει να ολοκληρωθεί γκρεμίζεται μόνο του. Ταινία του Σεργκέι Παρατζάνοφ του 1985 που θυμίζει σε εμάς τον θρύλο από το γιοφύρι της Άρτας που ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν.

Αφιέρωμα στον Ταρκόφσκι

Αφιέρωμα στο συνολικό έργο του Ταρκόφσκι με τις ταινίες του σε πλήρως αποκατεστημένη έκδοση… αποκλειστικά στον Κινηματογράφο Ριβιέρα.

Ειδική προβολή της ταινίας «Διπλή Ταυτότητα»

Η ταινία του Μπίλυ Γουάιλντερ του 1944, για μία μόνο προβολή στα «Παναθήναια».

Πηγή: ertnews.gr