Ο «Παγετώνας της Αποκάλυψης» άρχισε να λιώνει από τη δεκαετία του 1940, αποκαλύπτει νέα μελέτη

Η πιθανή κατάρρευση του «Παγετώνα της Αποκάλυψης» (Thwaites) προκαλεί ανησυχία στους επιστήμονες καθώς οι προβλέψεις δείχνουν ότι ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 65 εκατοστά.

Ο παγετώνας εκτιμάται ότι χάνει περίπου 50 δισ. τόνους περισσότερο πάγο από ό,τι δέχεται σε χιονοπτώσεις κάθε χρόνο, σύμφωνα με τo International Thwaites Glacier Collaboration(ITGC). Η συνεχιζόμενη ανισορροπία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο κατάρρευσης αυτής της τεράστιας δομής πάγου, η οποία βρίσκεται στο δυτικό άκρο της ηπείρου. Αν και η επιτάχυνση της απώλειας πάγου έχει παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1970, ο προσδιορισμός της ακριβούς έναρξης αυτής της σημαντικής τήξης ήταν δύσκολος. Τώρα, μια νέα μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Χιούστον αποκαλύπτει ότι το λιώσιμο των παγετώνων όπως ο Thwaites και ο Pine Island, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940.

«Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη μελέτη μας είναι ότι αυτή η αλλαγή δεν είναι τυχαία ούτε αφορά μόνο έναν παγετώνα. Είναι μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου ενός μεταβαλλόμενου κλίματος. Δεν μπορείτε να αγνοήσετε τι συμβαίνει σε αυτόν τον παγετώνα», δήλωσε η Ρέιτσελ Κλαρκ, συγγραφέας της νέας μελέτης.

Ο λόγος πίσω από το λιώσιμο των παγετώνων

Η μελέτη υποστηρίζει ότι ένα έντονο κλιματικό μοτίβο του Ελ Νίνιο, το οποίο θέρμανε τη δυτική Ανταρκτική, πιθανότατα προκάλεσε την υποχώρηση των παγετώνων τη δεκαετία του 1940. Παρά τη σύντομη διάρκεια του Ελ Νίνιο, οι παγετώνες Thwaites και Pine Island δεν ανέκαμψαν πλήρως. Αυτό διατάραξε την ισορροπία του παγετώνα και οδήγησε στη συνεχή υποχώρηση του. Η συνεχής υποχώρηση του παγετώνα Thwaites συμβάλλει επί του παρόντος στο 4% της παγκόσμιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Το γεγονός ότι το ίδιο συνέβη και στους δυο παγετώνες επιβεβαιώνει την υπόθεση ότι η απώλεια πάγου στον τομέα της Θάλασσας Amundsen της Δυτικής Ανταρκτικής ελέγχεται κυρίως από εξωτερικούς παράγοντες- όπως αλλαγές στην κυκλοφορία των ωκεανών και της ατμόσφαιρας- και όχι από την εσωτερική δυναμική του παγετώνα ή τις τοπικές αλλαγές, όπως το λιώσιμο στο στρώμα του παγετώνα ή τη συσσώρευση χιονιού στην επιφάνεια του παγετώνα, εξήγησε ο Κλάους-Ντίτερ Χίλενμπραντ, συν-συγγραφέας της μελέτης.

Η σημασία αυτού του τεράστιου παγετώνα

Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε καινοτόμες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της συλλογής πυρήνα θαλάσσιων ιζημάτων, αξονικών τομογραφιών και γεωχρονολογίας, για να ανακατασκευάσει την ιστορία του παγετώνα από την πρώιμη εποχή του Ολόκαινου μέχρι σήμερα. Το Ολόκαινο, η σημερινή γεωλογική εποχή, ξεκίνησε πριν από περίπου 11.700 χρόνια μετά το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων.

Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το λιώσιμο των πάγων στη δεκαετία του 1940 προκάλεσε τις αλλαγές που βλέπουμε σήμερα. Ο παγετώνας Thwaites έχει σημαντικό αντίκτυπο στη σταθερότητα του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής, καθώς και στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως.

«Ο παγετώνας είναι σημαντικός όχι μόνο λόγω της συμβολής του στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά επειδή λειτουργεί ως φελλός στο μπουκάλι που συγκρατεί μια ευρύτερη περιοχή πάγου. Εάν ο Thwaites αποσταθεροποιηθεί, τότε υπάρχει πιθανότητα να αποσταθεροποιηθεί όλος ο πάγος στη Δυτική Ανταρκτική», δήλωσε η Τζούλια Γουέλνερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Χιούστον.

Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «PNAS».

ΠΗΓΗ: Interesting Engineering