Πέτρος Ζούλιας στο «Στούντιο 4»: «Όταν συνεργάστηκα με τη Μαρινέλα ήταν για μένα τεράστιο Πανεπιστήμιο»

Στο «Στούντιο 4» βρέθηκε σήμερα (23/12) ο γνωστός σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας και μίλησε για τη θεατρική παράσταση «Μία Ζωή», ο μονόλογος μιας μοδίστρας, τις συνεργασίες που έχει κάνει και τη γνωριμία του με τη Μαρινέλλα.

Αρχικά, αναφέρθηκε για την παράσταση και τη μεγάλη ανταπόκριση του κοινού με τα εξαντλημένα εισιτήρια: «Είμαστε ρομαντικοί, δεν σκεφτήκαμε καθόλου τα οικονομικά, είπαμε θέλουμε να γυρίσουμε πίσω σε αυτό το χώρο.(…) Έχουμε πει ότι θα περάσουμε σε μία πιο μεγάλη αίθουσα, για να μπορέσουν όντως όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν».

Έπειτα, μίλησε για το αν γνωρίζει τι μπορεί να κάνει επιτυχία τονίζοντας: «Όχι δεν ξέρω. Ξέρεις, όμως, όταν το κείμενο αφορά δηλαδή πιάνει κομμάτια του καθενός και με έναν τρόπο τον ενδιαφέρει, ναι υπάρχουν παραπάνω πιθανότητες. Όταν και εμείς οι καλλιτέχνες αφουγκραζόμαστε περισσότερο τι γίνεται γύρω μας, τι συμβαίνει, ποια είναι τα προβλήματα του κόσμου, τι τον ανησυχεί, τι τον προβληματίζει νομίζω ότι είμαι πιο κοντά στον να υπάρχει μία καλή σχέση με την πλατεία, άρα να μην είναι άδεια».

Ταυτόχρονα, περιέγραψε την αρχή της καριέρας του αλλά και την «κανονικότητα» των ανθρώπων: «Ξεκίνησα ως σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους. Ο Αλεξανδράκης ήταν φοβερά ανοιχτός άνθρωπος, ακομπλεξάριστος, δεν παρίστανε τίποτα. Είχε έναν τρόπο να σε κάνει να νιώθεις άνετα.(…) Έχει φύγει από τη ζωή μας και τη δουλειά μας η κανονικότητα. Μας λείπουν οι χαρισματικές προσωπικότητες, πέρα από τα ταλέντα».

Αναφερόμενος στην καταγωγή του είπε: «Είμαι από τη Μήλο. Νιώθω ότι μου πάει πολύ που είμαι Κυκλαδίτης.(…) Ήμουν δειλός, ντροπαλός, φοβισμένος. Οφείλω πολλά σε μια παρέα από τη Μήλο. Η Μήλος είναι πάντα ένα καταφύγιο, ένα λιμάνι. Στη Μήλο βρίσκω τον αυτό μου»

Όσον αφορά τη γνωριμία του με τη Μαρινέλλα δήλωσε: «Όταν γνώρισα τη Μαρινέλα, ειδικά που συνεργάστηκα μαζί της, ήταν για μένα τεράστιο Πανεπιστήμιο.  Όλοι αυτοί που δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο σημαντικοί, όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου, υπάρχουν κομμάτια που τα κρατάνε ανοιχτά και για αυτό είναι σπουδαίοι. Όταν κάναμε τη Βέμπο, ήρθε η Μαρινέλλα με μια τουαλέτα και της λέω “δεν μπορείς να πεις το Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά με αυτή την τουαλέτα”. Το είπε τελικά με ένα αμπέχονο. Και μάλιστα με ένα αμπέχονο από το βεστιάριο και μου λέει “που βρωμάνε; Εγώ; Η Μαρινέλλα;” ».

Ακόμη, μίλησε για τις σπουδαίες συνεργασίες που είχε στην πορεία του: «Αν κάτι έμαθα πάντως σαν σκηνοθέτης το έμαθα από τους πολύ καλούς ηθοποιούς που δούλεψα».

Τέλος, αναφέρθηκε στις αντιδράσεις που υπάρχουν για τη θεατρική παράσταση: «Επειδή αυτό ήταν ένα κείμενο ανησυχίας και διαμαρτυρίας, θα ήταν ύποπτο και περίεργο να μην ερεθίζει τις σκέψεις και είπαμε δεν θα φοβηθούμε»