Ισραήλ: Και πάλι μπροστά στον κίνδυνο μακροχρόνιας εμπλοκής στον Λίβανο
Το Ισραήλ έχει σχεδιάσει την επίθεση στον νότιο Λίβανο ως μια βραχυχρόνια επιχείρηση κατά μιας ήδη αποκεφαλισμένης Χεζμπολάχ, αλλά εγκυμονεί ο κίνδυνος να μετατραπεί σε μια πιο παρατεταμένη και επίπονη εισβολή, όπως άλλωστε συνέβη και στο παρελθόν.
Η εισβολή του Ισραήλ στο νότιο Λίβανο το 1982 επίσης αρχικά είχε σκοπό θεωρητικά να απωθήσει σε σύντομο χρόνο τους Παλαιστίνιους μαχητές που εξαπέλυαν από εκεί επιθέσεις στην ισραηλινή επικράτεια, όμως τελικά μετατράπηκε σε 18χρονη κατοχή.
Αυτή τη φορά, το Ισραήλ θεωρεί ότι οι μαχητές της υποστηριζόμενης από το Ιράν Χεζμπολάχ είναι τόσο αποθαρρημένοι από τη δολοφονία του ηγέτη τους Χασάν Νασράλα (αλλά και σχεδόν ολόκληρης της διοικητικής δομής της οργάνωσης), που οι δυνάμεις τους είναι πλήρως ασυντόνιστες.
Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού Αβιτσάι Αντράε έχει δηλώσει ότι στο πλάισιο της επιχείρησης «Βόρεια Βέλη» εξελίσσονται σφοδρές μάχες στο νότιο Λίβανο και ότι η Χεζμπολάχ χρησιμοποιεί τους ντόπιους «ως ανθρώπινη ασπίδα για να εξαπολύσει επιθέσεις», ενώ οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) επισημαίνοντας τις δυσκολίες της επικείμενης πρόκλησης κατά της σιιτικής οργάνωσης αναφέρουν ότι ένα στα δύο ή τρία σπίτια στο νότιο Λίβανο χρησιμοποιείται για την απόκρυψη «τρομοκρατικών στοιχείων», όπως εκτοξευτές ρουκετών ή ακόμη και πυραύλους κρουζ.
Ασφαλώς, δεν υπάρχει περίπτωση να εξουδετερωθεί η Χεζμπολάχ χωρίς μάχη, πόσο μάλλον σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει άριστα και χαρακτηρίζεται από απόκρημνα εδάφη με χαράδρες και φαράγγια, πέρα από το δαιδαλώδες δίκτυο σηράγγων που έχει κατασκευάσει.
Από την πλευρά της, η Χεζμπολάχ διαψεύδει ότι έχουν λάβει χώρα άμεσες χερσαίες συγκρούσεις μεταξύ «μαχητών της αντίστασης και των δυνάμεων κατοχής», ωστόσο τονίζει ότι οι άνδρες της είναι «έτοιμοι για άμεση σύγκρουση με τις εχθρικές δυνάμεις» και ότι μια επίθεση με ρουκέτες κατά της Μοσάντ και των βάσεων στρατιωτικών πληροφοριών στο Τελ Αβίβ ήταν «μόνο η αρχή».
Προς το παρόν, ακόμη και από την ισραηλινή αντιπολίτευση, δεν ακούγονται πολλές φωνές να εναντιώνονται, εκτός ίσως από τον πρώην πρωθυπουργό Εχούντ Ολμέρτ, ο οποίος υπενθυμίζει ότι «κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί και πώς μπορεί να τελειώσει μια εισβολή. Η προηγούμενη εμπειρία που είχαμε από μια χερσαία επιχείρηση στον Λίβανο διήρκεσε 18 χρόνια. Ήταν μια ολοκληρωτική στρατηγική αποτυχία και δεν καταλαβαίνω ποια ακριβώς είναι η στρατηγική εδώ».
Ο διακηρυγμένος στόχος του Ισραήλ είναι να αναγκάσει τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ να υποχωρήσουν πίσω από τη βόρεια πλευρά της λεγόμενης Μπλε Γραμμής, του ποταμού Λιτάνι, περίπου 29 χιλιόμετρα βόρεια των συνόρων, στο πνεύμα του ψηφίσματος 1701 των Ηνωμένων Εθνών που τερμάτιζε το 2006 τον πόλεμο στον Λίβανο.
Οι χαμηλών τόνων ανακοινώσεις του ισραηλινού στρατού για «περιορισμένες, τοπικές και στοχευμένες επιδρομές» δεν συνάδουν με τη μεγαλειώδη ρητορική στην οποία επιδίδεται πρόσφατα ο Νετανιάχου, που επισημαίνει ότι ο απώτερος στόχος είναι να υπονομεύσει την Ισλαμική Δημοκρατία της Τεχεράνης, η οποία στηρίζει μια σειρά από περιφερειακές οργανώσεις, και τελικά να προωθήσει μια ριζική αναμόρφωση των καθεστώτων της περιοχής.
Αν ο πραγματικός στόχος της επιχείρησης Βόρεια Βέλη είναι μια τόσο φιλόδοξη αναδιαμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη της Μέσης Ανατολής, ο κίνδυνος να παραταθούν επ’ αόριστον οι συγκρούσεις στο Λίβανο είναι μεγαλύτερος από αυτόν του 1982.
Πηγή: Politico
