Πώς οι θερμοί ωκεανοί «υπερφορτίζουν» τους τυφώνες

Το ζεστό νερό λειτουργεί ως καύσιμο για τις τροπικές καταιγίδες και τους τυφώνες – όσο πιο ζεστό είναι το νερό, τόσο πιο ισχυρό είναι το καύσιμο. Καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, αυτό το καύσιμο γίνεται όλο και πιο ισχυρό, καθιστώντας τη σχέση μεταξύ ακραίων καιρικών φαινομένων όπως οι τυφώνες και της κλιματικής αλλαγής όλο και πιο σαφή.

Το 2019, τα ίδια θερμά νερά που προσελκύουν τουρίστες στις Μπαχάμες, δημιούργησαν και τον τυφώνα Dorian, μια από τις πιο καταστροφικές καταιγίδες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στην περιοχή. Ιστορικά ψυχρότερες περιοχές, όπως ο βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός, θερμαίνονται επίσης, αποτελώντας μια αυξανόμενη απειλή για όσους ζουν στη λεκάνη των τυφώνων του Ατλαντικού.

Η γέννηση ενός τυφώνα
Ένας τυφώνας ξεκινά ως ένα σύμπλεγμα καταιγίδων πάνω από τον ωκεανό. Πολλοί προέρχονται από τις δυτικές ακτές της Αφρικής, καθοδηγούμενοι από ένα δυτικό ρεύμα, γνωστό ως African Easterly Jet, το οποίο πνέει στον ανατολικό Ατλαντικό. Οι ετήσιες εποχιακές μεταβολές της θερμοκρασίας μεταβάλλουν το γεωγραφικό πλάτος του ρεύματος, δημιουργώντας ανέμους χαμηλής πίεσης που κινούνται στον αέρα ως κύματα.

Αυτοί οι άνεμοι κινούνται σαν μαστίγια πάνω από τον ωκεανό, προκαλώντας την εξάτμιση του νερού και την άνοδό του στην ατμόσφαιρα, όπου ψύχεται, συμπυκνώνεται και σχηματίζει σύννεφα. Περίπου το 85% των μεγάλων τυφώνων του Ατλαντικού γεννιούνται στα ανοικτά των αφρικανικών ακτών.

Όταν αυτές οι καταιγίδες συναντήσουν αρκετά θερμό νερό και δυτικούς ανέμους, μπορούν να εξελιχθούν σε τροπική ύφεση.

Στο βόρειο ημισφαίριο, οι καταιγίδες περιστρέφονται αριστερόστροφα λόγω του φαινομένου Coriolis, το οποίο περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο τα αντικείμενα κινούνται στην περιστρεφόμενη Γη. Όταν μια καταιγίδα ακινητοποιείται πάνω από την ξηρά, όπως συνέβη με τον τυφώνα Harvey στο Χιούστον το 2017 και τον τυφώνα Florence στην Καρολίνα το 2018, συνήθως εξασθενεί γρήγορα, επειδή δεν έχει πλέον ζεστό νερό για να την τροφοδοτήσει.

Τόσο η επιφανειακή θερμοκρασία του ωκεανού όσο και το βάθος αυτού του θερμού νερού συμβάλλουν στην ισχύ ενός τυφώνα. Πάνω από θερμό νερό, μια τροπική ύφεση θα απορροφήσει περισσότερους θερμούς υδρατμούς, ενισχύοντας το σύστημα και συμπυκνώνοντας τον ξηρό, χαμηλής πίεσης αέρα στο κέντρο. Αυτό σηματοδοτεί το σχηματισμό μιας τροπικής καταιγίδας. Καθώς η καταιγίδα συνεχίζει να απορροφά υδρατμούς, ωθεί περισσότερους ανέμους στα εξωτερικά άκρα του συστήματος καταιγίδας, με αποτέλεσμα ο άνεμος να απορροφά περισσότερη υγρασία και να δημιουργείται ένας βρόχος ανατροφοδότησης.

Ο ρόλος της θερμότητας και των ατμοσφαιρικών ανέμων

Η θερμότητα επηρεάζει το πόσο σφιχτά περιστρέφεται ένας τυφώνας, αλλά οι ατμοσφαιρικοί άνεμοι είναι αυτοί που καθορίζουν πόσο γρήγορα θα ταξιδέψει ένας τυφώνας μέσα στον ωκεανό. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των θερμών ωκεάνιων υδάτων και των ατμοσφαιρικών συνθηκών δημιουργεί μια ισχυρή συνέργεια που τροφοδοτεί τον σχηματισμό και την ενίσχυση των τυφώνων.

Καθώς η κλιματική αλλαγή συνεχίζει να αυξάνει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες, το ενδεχόμενο για συχνότερους και εντονότερους τυφώνες αυξάνεται.