Μελέτη- «PLOS Mental Health»: Η κατάχρηση του διαδικτύου «σβήνει» τον εγκέφαλο

Όταν μιλάμε για εθισμούς, το μυαλό μας πηγαίνει αμέσως στους χρήστες ναρκωτικών, κάπνισμα ή αλκοόλ, αλλά στις μέρες μας υπάρχει και ο εθισμός στο διαδίκτυο, που στις πιο σοβαρές περιπτώσεις προκαλεί σύνθετες μορφές κοινωνικής απομόνωσης, όπως αυτά του σύνδρομο Hikikomori, γράφει το focus.it.
Το σύνδρομο Hikikomori, η ακραία κοινωνική απόσυρση, είναι ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 , όταν οι υπολογιστές άρχισαν να υπάρχουν πλέον στο δωμάτιο κάθε εφήβου, κυρίως στην Ιαπωνία.

Ουσιαστικά ως απόσυρση , ονομάστηκε η συνεχής και αυξανόμενη επιθυμία των εφήβων να μένουν μόνοι στο δωμάτιο τους για ώρες ακόμη και ημέρες. Κατά το Ιαπωνικό υπουργείο υγείας και πρόνοιας, ως φαινόμενο Hikikomori αναγνωρίζεται κάθε απομόνωση η προσπάθεια απομόνωσης από τον έξω κόσμο, για 6 μήνες ή παραπάνω.

Επιπτώσεις παρόμοιες με εκείνες που συμβαίνουν όταν γίνεται κατάχρηση ναρκωτικών ή τζόγος

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο “PLOS Mental Health” ανέλυσε πώς η κατάχρηση του Διαδικτύου αναδιαμορφώνει τον εγκέφαλο των εφήβων, αποκαλύπτοντας ότι οι περιοχές που εμπλέκονται στην ενεργό σκέψη επηρεάζουν επίσης τις σωματικές ικανότητες, την υγεία και την πνευματική ανάπτυξη.
Οι ερευνητές ανέλυσαν 12 μελέτες που διεξήχθησαν σε 237 παιδιά ηλικίας μεταξύ 10 και 19 ετών, που είχαν διαγνωστεί με εθισμό στο Διαδίκτυο, που ορίζεται ως η αδυναμία αντίστασης στην παρόρμηση χρήσης του Διαδικτύου το οποίο επηρεάζει αρνητικά την ευημερία του ατόμου, επίσης στην κοινωνική, ακαδημαϊκή και επαγγελματική ζωή.
Οι σαρώσεις μαγνητικής τομογραφίας (MRI), που πραγματοποιήθηκαν στον εγκέφαλο αποκάλυψαν αύξηση και μείωση της δραστηριότητας σε περιοχές ενεργές κατά την ανάπαυση και συνολική μείωση στη λειτουργική συνδεσιμότητα (αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου) στα μέρη που περιλαμβάνονται στην ενεργό σκέψη.
«Αυτές οι επιπτώσεις είναι παρόμοιες με εκείνες που συμβαίνουν όταν γίνεται κατάχρηση ναρκωτικών ή τζόγος», επισημαίνουν οι ερευνητές.
Οι λειτουργίες που επηρεάζονται από την απώλεια λειτουργικής συνδεσιμότητας περιλαμβάνουν τον φυσικό συντονισμό, τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τον έλεγχο των παρορμήσεων, την ικανότητα συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων, τα κίνητρα και την επεξεργασία πληροφοριών.