Τ. Γιαννίτσης για υπογεννητικότητα : Χρειαζόμαστε μια πολιτική μακροχρόνια και συστηματική-Αλλαγή του παιχνιδιού όχι μόνο στο θέμα της γήρανσης αλλά και σε άλλα ζητήματα-Πρέπει να βρούμε λύσεις (audio)

«Έχουμε πάρα πολλά ζητήματα να αντιμετωπίσουμε. Καταρχάς δεν έχουμε βγει από την κρίση σε όλους τους τομείς, δηλαδή σε ορισμένα πράγματα. Είμαστε ακόμα μέσα στην κρίση, στην προς την έξοδο βέβαια, αλλά πριν την έξοδο. Δεύτερον, με προβλημάτιζε το τελευταίο διάστημα πχ. το θέμα της γήρανσης, το οποίο πλέον χτυπάνε καμπάνες από όλες τις πλευρές. Βλέπουμε σε εκτιμήσεις που γίνονται από σοβαρούς φορείς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς στατιστικούς φορείς, ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας από τώρα μέχρι το 2050, θα έχει μειωθεί κατά 1,5 εκατομμύριο από 10,5 σε 8,9 περίπου. Και βλέπω και την Τουρκία που θα έχει αυξηθεί κατά 9,7 εκατομμύρια. Με άλλα λόγια, όσα εκατομμύρια θα είμαστε εμείς το 2050, περισσότερα θα έχουν γεννηθεί επιπρόσθετα στην γειτονική χώρα και το λέω αυτό διότι συνηθίζουμε να βλέπουμε μόνο τις οικονομικές διαστάσεις, αλλά υπάρχουν και άλλες διαστάσεις. Τώρα από εκεί και πέρα, με έναν τόσο γερασμένο πληθυσμό, θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα-που έχει ανάγκη την κλιματική αλλαγή- το χειρισμό των καινούργιων τεχνολογιών, με το αν αφήσει την τεχνητή νοημοσύνη; Θα τα κάνουν αυτά οι 65ντάρηδες ή οι 70ντάρηδες; Θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε το νόμο της απελπιστικά και μακροχρόνιας χαμηλής παραγωγικότητας που έχει η οικονομία μας και θα περάσουμε σε κάτι πιο δυναμικό;» δήλωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Ναι, μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, όπου βρέθηκε καλεσμένος ο Τάσος Γιαννίτσης, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Υπουργός.

«Το θέμα της γήρανσης του πληθυσμού σε συνδυασμό βεβαίως με το δημογραφικό πρόβλημα και η λήψη αποφάσεων, είναι εξαιρετικά μακροπρόθεσμο» σημείωσε έπειτα ο κ. Γιαννίτσης, συμπληρώνοντας το εξής «θέλει πολιτικές που θα κρατήσουν για τουλάχιστον δύο δεκαετίες για να έχουν αποτέλεσμα. Καμία κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε όχι σοβαρές πολιτικές, ούτε καν-πως να το πω- σε απαρχές μιας πολιτικής σοβαρής προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα διότι απλώνεται και έχει επιπτώσεις σε πάρα πολλά ζητήματα, όπως στην οικονομία, στην ανάπτυξη, στο χρέος, στο ασφαλιστικό, στον τρόπο που λειτουργούμε σαν κοινωνία, στα γεωπολιτικά, στο τι θα γίνει με την κλιματική αλλαγή. Πιο συγκεκριμένα, όλες οι αρνητικές επιπτώσεις που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, θα τις αντιμετωπίζει ένας πληθυσμός που κατά το ήμισυ θα είναι 70 χρονών; (…). Είναι και η μετανάστευση την οποία αρνούμαστε και η οποία θα γίνει με βίαιο τρόπο κάποια στιγμή, γιατί απλούστατα θα παρακαλάμε να μπει κόσμος και θα μπαίνει ότι να ναι, αντί να είναι οργανωμένο. Χρειάζεται λοιπόν, μια πολιτική και μακροχρόνια και συστηματική. Και τι θα πει συστηματική; Συστηματική θα πει ότι δεν θα έρχεται μια επόμενη κυβέρνηση ή ένας επόμενος Υπουργός της ίδιας κυβέρνησης, να αλλάζει και να ακυρώνει αυτό που έχει γίνει και μπορεί να γίνεται σήμερα κάτι και μέσα σε πέντε χρόνια να πηγαίνει πίσω, γιατί τότε δεν θα γίνει τίποτα».

«Το δυστύχημα είναι ότι δεν θέλουμε μόνο αλλαγή παιχνιδιού στο θέμα της γήρανσης. Το χρειαζόμαστε και σε ορισμένα άλλα ζητήματα». Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Γιαννίτσης στο τέλος της συνομιλίας του με τη δημοσιογράφο «έχουν γίνει προσπάθειες σε διάφορα θέματα, όμως, οι προβλέψεις που βάζουμε κάτω και όχι εμείς αλλά οι αρμόδιοι φορείς και αυτοί που έχουν, είναι αυτές που είναι παρά τα όσα έχουν γίνει και παρά τα όσα έχουν γίνει, είμαστε σε αυτό το σημείο. Και ξέχασα να αναφέρω επίσης και τη φυγή των Ελλήνων προς το εξωτερικό, το οποίο θα είναι όλο και μεγαλύτερο με αυτές τις συνθήκες, διότι είναι ήδη μεγάλο, αλλά ο κίνδυνος είναι ακόμη περισσότερος. Θέλω να πω, θέλει κανείς μια αλλαγή παιχνιδιού εδώ πέρα. Το δυστύχημα είναι ότι δεν θέλουμε μόνο αλλαγή παιχνιδιού στο θέμα της γήρανσης. Το χρειαζόμαστε και σε ορισμένα άλλα ζητήματα. Το χρειαζόμαστε στην εκπαίδευση, το χρειαζόμαστε στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και στα πολύ μεγάλα θέματα, όπως του υγειονομικού συστήματος γιατί δεν ξέρουμε τι θα προκύψει αύριο και μπορεί να είναι πολύ σημαντικό. Πιο συγκεκριμένα, άμα τα έχεις όλα αυτά παράλληλα είναι επόμενο και δεν έχει να κάνει με τη μία την άλλη κυβέρνηση. Είναι επόμενο ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα βγάλει κανείς πέρα. Αλλά από την άλλη μεριά μεταξύ του να μην μπορείς να τα βγάζεις πέρα και να μην κάνεις παρά τα ελάχιστα, υπάρχει ένα χάσμα που κάπως πρέπει να καλυφθεί. Και εν πάση περιπτώσει, πρέπει κανείς να πει, όχι, θα κόψω το κεφάλι μου να τα βγάλω πέρα. Δεν γίνεται. Πρέπει να βρούμε λύσεις».