Οι ταινίες της εβδομάδας: Φαντασία και σκληρός ρεαλισμός για έναν καπετάνιο και έναν ματωμένο δεσμό

Σχετικά αδύναμη κινηματογραφικά εβδομάδα, με φωτεινές εξαιρέσεις έναν Καπετάνιο που κυνηγάει το μεγάλο όνειρο και έναν ματωμένο δεσμό που θέλει να επουλωθούν οι πληγές του. Ας τις δούμε αναλυτικά.

Άβυσσος

Όταν ένα πυρηνικό υποβρύχιο βυθίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, το Ναυτικό προσλαμβάνει μια ομάδα από πολίτες ειδικευμένους σε αποστολές στο βυθό, από μια υποβρύχια πετρελαιοπηγή, για την επιχείρηση διάσωσης. Η επικίνδυνη αποστολή γίνεται μια θαυμαστή οδύσσεια στο άγνωστο, καθώς δυνάμεις απ΄ τα βάθη του ωκεανού αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με τους δύτες.

Η ταινία «Άβυσσος» είναι από τις ελάχιστες συγκρατημένες επιτυχίες του Τζέιμς Κάμερον. Κάποιες ειδικές προβολές τώρα και περισσότερες τις επόμενες εβδομάδες, προσοχή, χωρίς υπότιτλους.

Εγώ, καπετάνιος (Io capitano)

Δύο έφηβοι από τη Σενεγάλη, ρισκάρουν τα πάντα για να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, ώστε να φτάσουν στην Ευρώπη και να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Το ταξίδι τους, όμως, μετατρέπεται σε μια εφιαλτική οδύσσεια η οποία φτάνει την ανθρωπιά τους στα όριά της. Ο Ματέο Γκαρόνε πατάει σταθερά στον στέρεο ρεαλισμό και την αέρινη φαντασία (το δεύτερο συστατικό ως διέξοδο στο αφόρητο της απανθρωπιάς). Αφήνοντας τους δύο πρωταγωνιστές του εκτεθειμένους στα όνειρά τους, καταθέτει μια ειλικρινή ματιά για τις ψευδαισθήσεις και τα απωθημένα του τρίτου κόσμου προς και από τον Δυτικό κόσμο. Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που κέρδισε και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Ματωμένος Δεσμός

Στοn «Ματωμένο δεσμό» η σκηνοθέτις Ρόουζ Γκλας, μας συστήνει τη Λου που μένει εγκλωβισμένη σε μια ανούσια ζωή κοντά στην κακοποιημένη αδελφή της και τον παραβατικό πατέρα της. Η κοπέλα που θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί (η Τζάκι) εργάζεται στο σκοπευτήριο του πατέρα της και ασχολείται επαγγελματικά με το σερβίρισμα και το body building. Όταν η Τζάκι εθιστεί στην ντόπα, ο κόσμος γύρω της θα αλλάζει μορφές. Ίσως όμως η χημεία δεν είναι το πρόβλημα και η αχαλίνωτη φαντασία της βρίσκει διέξοδο στις άλλες διαστάσεις που αναιρούν τους φυσικούς κανόνες. Όσο η ταινία παραμένει στον γουεστερνικό της ρυθμό, σε χάνει και σε κερδίζει. Όταν η φαντασία κυριαρχεί, είναι σαγηνευτικά έμπνευσμένο. Σε όλο το ανάμεσα, η ισορροπία χάνεται. Η εμπνευσμένη παράφραση του Χαλκ δύσκολα ξεχνιέται και ακόμα δυσκολότερα περνάει απαρατήρητη.

Στο Ποταμόπλοιο

Μια πλωτή κατασκευή στις όχθες του Σηκουάνα, το «ποταμόπλοιο», μετατρέπεται σε ημερήσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Μοναχικοί άνθρωποι που αξιοποιούν δημιουργικά και ελεύθερα τον χρόνο τους καλωσορίζουν και φροντίζουν καλλιτεχνικά τις ψυχικές διαταραχές τους στα άδυτα του ανθρώπινου υποσυνείδητου.

Ο Νικολά Φιλιμπέρ καταγράφει την καθημερινότητα όσων πάσχουν, ωμά και συμπεριληπτικά, αποδεχόμενος πως δεν κατανοεί κάθε ιδιαιτερότητα των παρευρισκόμενων ηρώων, ως κανόνα και όχι στρέβλωση.

Άγρια Φύση

Η δεύτερη περιπέτεια του Αυστραλού αστυνομικού Άαρον Φαλκ (Έρικ Μπάνα), θυμίζει την πρώτη προσπάθεια: καλογραμμένη αλλά όχι πρωτότυπη ιστορία, κοινωνικοί προβληματισμοί απλοϊκά διατυπωμένοι, πάνω στον ασφαλή χάρτη των καλογραμμένων crime thriller που διατηρούν την αξιοπρέπεια τους από καλές ερμηνείες. Η «Άγρια φύση» έχει όλα τα παραπάνω. Πέντε γυναίκες πεζοπόροι, δεν ολοκληρώνουν ως ομάδα τη διαδρομή τους. Τα υπόλοιπα δεν θέλουν φαντασία.

Ένα για τον δρόμο

Αλκοολικός χάνει το δίπλωμά του και αναγκάζεται να παρακολουθήσει ομαδική θεραπεία και στέρηση αλκοόλ μέχρι να το ξαναπάρει. Το «Ένα για τον δρόμο» τάζει κάτι το μεθυστικό και καταλήγει εμφιαλωμένο αλκοόλ που πουλάνε στις καντίνες έξω από συναυλίες. Άνιση κωμωδία συναντά το ανολοκλήρωτο δράμα στη λεωφόρο των μελό γερμανικής στειρότητας και λογικής. Καταντά διδακτική ιστορία δεύτερης ευκαιρίας, της οποίας η κοινοτυπία ξεπερνιέται από τον ισορροπημένο ρομαντισμό και τα κάποια πετυχημένα αστεία της.