“Οι Γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα”: Μία ρηξικέλευθη παράσταση εμπνευσμένη από τη Θεσσαλική λαογραφία
Η παράσταση «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα, μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας» σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία του Κωσταντίνου Ντέλλα, παρουσιάζεται από τις 9-11 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη.
Όπως τόνισε ο ηθοποιός Γιώργος Πλάτωνας Περλέρος, με το έργο αυτό είναι ευκαιρία να δώσουμε φωνή στη γυναίκα της υπαίθρου που θα μπορούσε να είναι και γιαγιά μας, καθώς στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες παρέμειναν στο περιθώριο, χωρίς να έχουν λόγο στις αποφάσεις που αποτελούν δικαίωμα των ανδρών.
Σύμφωνα με τον ηθοποιό Μανούσο Γεωργόπουλο, το έργο αποτελεί μία work in progress σκηνική προσέγγιση της σύνδεσης της μαγείας με τη μαγειρική ως γυναικείος μυστικός κώδικας της περιοχής της Θεσσαλίας.
Οι γυναίκες, πέρα από τις εργασίες με τις οποίες συνέβαλαν στην οικονομική παραγωγή της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες, είχαν και την ευθύνη της τροφοδότησης των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν ένα μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας, των «πρακτικών», του ξεματιάσματος και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούν στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι.
Στη Θεσσαλία, η παράδοση θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού. Η δραστηριότητα αυτή παραμένει γνωστή μέχρι τους νεότερους χρόνους στο θεσσαλικό χώρο.
Τρεις νεαροί ηθοποιοί προσεγγίζουν σκηνικά το γυναικείο σώμα, όπως έχει καταγραφεί στο δικό τους σώμα, μέσα από αναφορές στις δικές τους γιαγιάδες. Με εκφραστικά εργαλεία που αποτελούν τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, όπως είναι η μάσκα, ο συντονισμός του λόγου και του σώματος, εξερευνούν τις τεχνικές του storytelling και μας οδηγούν στη μυστική Θεσσαλία της μαγείας και της μαγειρικής.
Με αφετηρία τα στάδια της δημιουργίας της πίτας, μας αφηγούνται ιστορίες από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και τα Φαρσάλια του Λουκανού, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και έρευνας, από παραδοσιακά τραγούδια και συνεντεύξεις γυναικών έως ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα και ρίχνουν φως στις ζωές των παλιών γυναικών του θεσσαλικού τόπου που για χρόνια κρατούσαν κρυφές.