Χρήστος Λούλης: «Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη τα οποία πληρώνω» (βίντεο)

«Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα του Λονδίνου, ο πατέρας μου είναι Κύπριος πιλότος. Μεγάλωσα στο Λονδίνο, ξέρω ότι γεννήθηκα στο Λονδίνο. Υπάρχει κάτι που με τραβάει στο νησί αλλά είναι από αυτά τα παράξενα, αδιόρατα, ανεξερεύνητα, ανεξήγητα πράγματα που σε τραβάνε κάπου χωρίς να ξέρεις για ποιον λόγο. Δεν έχω καμία ιδέα, τίποτα», είπε αρχικά ο Χρήστος Λούλης για τη σειρά και το ρόλο του.

Ο Χρήστος Λούλης πρόσθεσε στη συνέχεια: «Ερευνώντας, γιατί κάποια στιγμή η βιολογική μου μαμά θα μου μιλήσει, θα δώσει συνέντευξη για τη δική της ιστορία, και σε κάτι συμπληρωματικό που θα πει, θα δώσει μια πληροφορία που θα είναι η πληροφορία κλειδί, που θα με κάνει να καταλάβω ότι μάλλον κάτι παίζει με εμένα, ότι αφορά τη δική μου τη ζωή. Από εκεί θα καταλάβω και θα έρθουν τούμπα τα πράγματα όλα».

Ο Χρήστος Λούλης ανέφερε επίσης: «Σε κάθε επεισόδιο έχουμε και μια καινούργια ιστορία που αφηγείται κάποιος. Σπουδαίοι Κύπριοι ηθοποιοί μιλάνε και παίζουν guest για ένα επεισόδιο και λένε αυτές τις ιστορίες. Κάθε φορά με συγκλονίζουν αυτές οι ιστορίες γιατί μόνο στην σκέψη ότι είναι αληθινές, ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν ζήσει αυτά, σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία, άλλες ιστορίες, που δεν πάει το μυαλό σου καν.

Δεν είναι απλά ιστορίες με στρατιώτες που έρχονται και χαλάνε απλά τα σπίτια ή αιχμαλωτίζουν ή σκοτώνουν. Είναι ιστορίες με βιασμούς, με φυλακίσεις, με περιπλανήσεις ανθρώπων αιχμαλώτων στις φυλακές της Τουρκίας. Είναι ό,τι μπορεί να φανταστεί το μυαλό μας, έχει συμβεί στους ανθρώπους και συμβαίνει κάθε μέρα στους ανθρώπους που ζουν έναν πόλεμο».

Περιγράφοντας πώς τελικά είπε το «ναι» για τη σειρά, ο Χρήστος Λούλης λέει: «Είμαι στη φάση που κάνω γυρίσματα για τον Όρκο και που κάνω και τον Θείο Βάνια. Μου λένε ότι πρόκειται να γίνει μια σειρά για την Κύπρο, για τα 50 χρόνια της εισβολής, που θα λέγεται Famagusta και αν θέλεις να έρθεις από το γραφείο να μιλήσουμε. Το πρώτο τηλεφώνημα ήταν από το κανάλι. Πήγα και τους εξέφρασα την επιφύλαξή μου γιατί δεν έχω ξανακάνει καθημερινό και επειδή ήξερα ότι θα είναι Αντρέας Γεωργίου που κάνει καθημερινά, τους είπα ότι μου φαίνεται δύσκολο.

Μου είπαν ότι δε θα είναι καθημερινό και λόγω του θέματος θα είναι κάτι διαφορετικό, μια μεγάλη εβδομαδιαία παραγωγή για να μιλήσουν με αυτόν τον τρόπο για τα 50 χρόνια. Έχω σχέση με την Κύπρο, η γυναίκα μου είναι από εκεί, πηγαίνω κάθε καλοκαίρι πολλά χρόνια, έχω γνωρίσει ανθρώπους, έχω ακούσει ιστορίες. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δεις αυτός ο λαός την καθημερινότητά του τι θυμάται, πώς το θυμάται. Υπάρχουν όλων των ειδών οι αντιμετωπίσεις».

Ο Χρήστος Λούλης είπε στη συνέχεια: «Νομίζω ότι η παρουσίαση θέλει ένα μεγάλο ταλέντο το οποίο δεν ξέρω αν το έχω γιατί υπάρχουν στιγμές που… το να πάω σε μια εκπομπή μια στο τόσο, οκ, παίρνεις και μια ανάσα πιο πριν άμα δεν είσαι και πολύ επικοινωνιακός άνθρωπος και λες πάμε. Είναι άλλο να το κάνεις κάθε μέρα. Από εκεί και πέρα, ναι, ένας δημοσιογράφος μπορεί να έχει στα κιτάπια του λίγο παραπάνω… Αλλά και ένας ηθοποιός μπορεί να είναι πολύ καλός στο μπλα μπλα και να μπορεί να οδηγήσει τον συνομιλητή του εκεί που πρέπει.

Είμαι καλός σε πολλά πράγματα αν καταπιαστώ. Είμαι αυστηρός και με τον εαυτό μου και με τους άλλους. Νιώθω ότι είμαι άδικος γιατί μπορεί να σκέφτομαι πραγματικά πόσο καλοί είναι αλλά θα εστιάσω σε αυτό που επιδέχεται επιδιόρθωσης. Ένα από τα μεγαλύτερά μου ελαττώματα είναι ότι ξεκινάω με τα… ελαττώματα. Ένα μεγάλο μου προτέρημα είναι ότι μπορώ και το αναγνωρίζω και ζητάω συγγνώμη. Θέλει πολύ θάρρος να ζήσεις μια ζωή χωρίς να ζητήσεις συγγνώμη, έχω ζητήσει και συγγνώμη δημόσια».

Για την οικογένειά του, ο Χρήστος Λούλης είπε: «Είμαι καλός μπαμπάς. Είμαι συμμετοχικός αλλά υπάρχουν και στιγμές που προσπαθώ να δώσω χώρο. Αποφεύγω να είμαι από πάνω. Οι γονείς μου το δέχτηκαν πολύ καλά που έγινα ηθοποιός. Σπούδασα κάτι τελείως άσχετο, βαριόμουν στο πανεπιστήμιο, κοιμόμουν όρθιος. Ανακάλυψα μια θεατρική ομάδα, ερασιτεχνική, στο πανεπιστήμιο και η βαρεμάρα μου με έστρεψε να πάω εκεί και αποφάσισα ότι μου αρέσει αυτό και θέλω να το κάνω κάθε μέρα. Ήμουν 19 τότε».

Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο Χρήστος Λούλης είπε: «Αποφεύγω να φανταστώ τη ζωή μου σε 20 χρόνια. Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη τα οποία πληρώνω. Με αδίκησαν άνθρωποι πολλοί που μου προσέδωσαν και κίνητρα τα οποία δεν υπήρχαν. Οι επιλογές που κάνουμε είναι αυτό που είμαστε εκείνη την ώρα. Είμαστε το καλύτερο που μπορούμε σε κάθε δεδομένη στιγμή. Έχω και εγώ αδικήσει κόσμο. Ο Μίνως Βολανάκης μου είχε πει ότι το μεγαλύτερο και το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η υπόσχεση που δίνεις στον εαυτό σου και στον κόσμο για το τι μπορείς να γίνεις. Τώρα που είμαι 47, δε θέλω να γίνω τίποτα».